Yenimahalle'de yaşayan Abdulvahabi Karainci, 43 yıl önce müstakil evinin sınırlarını belirlemek için 2 metre yükseklikte, 21 metre uzunluğunda bahçe duvarı ördü. Eve girişte zorluk yaşayan ve girişin tenhada kalması nedeniyle tehlikeye de açık olduğunu düşünen Osman ve Gülüzar Çelik çifti, duvarın yüksekliğine itiraz etti. Ancak sorun çözülemedi. 2013 yılında yaşlılığa bağlı nedenlerden dolayı tekerlekli sandalyeye mahkum kalan Gülüzar Çelik, bahçe duvarı nedeniyle evine girişte sorun yaşayınca çocuklarıyla köyde yaşamaya başladı. Duvarın, evin giriş kapısındaki yolu daraltmasıyla geçmekte zorlandığını ve bu nedenle 10 yıldır köyde yaşamak zorunda kaldığını belirten Gülüzar Çelik, “Bu evi yapalı 50 seneyi geçti. Evime 10 senedir giremiyorum. Köyde yaşıyorum. Ne emekler verdim. Evi yaptığımızda burası yoldu. Biz yaptıktan sonra komşumuz bahçesini çevirdi. Ardından ben bu eve giremedim. Bu duvar yüzünden geçemiyorum, ayaklarımı çarpıyorum. Duvarı çok yüksek, yıkılmasını istiyorum. Dizlerim tutmuyor, buraya giremiyorum, yürüyemiyorum" diye konuştu.
'DUVARIN YIKILMASI İÇİN 3 TANE KARAR VAR'
Babasının emanetine sahip çıkmak istediğini vurgulayan Sonay Çelik (52) ise “Ben kendimi bildim bileli bu duvarla ilgili sorun yaşıyoruz. Babam daha önce evimizin önü yola gidecek diye belediyeye veriyor. Belediye karşımızdaki arsa sahibiyle fiyatta anlaşamıyor ve arsa sahibi kendi sınırlarını belirlemek için duvar örüyor. Duvar örüldükten sonra babam sürekli bu durumu belediyeye şikayet ediyor. Ancak babamı 'Bugün git yarın gel' diyerek oyalıyorlar. Böylelikle yıllar geçti ve ardından babam rahmetli oldu. Babamın vefatının ardından bu işle ben ilgileniyorum. Elimde şu an duvarın yıkılması için 3 tane karar var. Ancak duvar hala burada. Duvarın yıkımına her seferinde 15 gün veriliyor ama yıkım gerçekleşmiyor ve belediye de peşine düşmüyor. Duvardan dolayı çok sıkıntı yaşıyoruz” ifadelerini kullandı.
‘KÖYDE YAŞAMAK ZORUNDA KALIYORUZ’
Duvarın tamamen yıkılmasını isteyen Sonay Çelik, “Benim engelli annem var. Tekerlekli sandalyeye muhtaç ve sandalyeyi buradan taşırken çok zorlanıyoruz. Kadın çok zorlanıyor, korkuyor, ayaklarını ve dizlerini vuruyor. Tırnaklarıyla yaptığı evinde yaşayamıyor. Bu yüzden köy evinde kalmak mecburiyetinde bulunuyoruz. Bunun dışında kiracılar yüksek duvar ve ışıklandırma gibi birçok problemden dolayı burada kalmıyor. Bir süre sonra kaçıp gidiyor. Bizim için en önemlisi annemin buradan geçemiyor olması. Ne tek başına ne de bizimle buradan geçebiliyor. Zorlanıyoruz hatta zorlanmanın da ötesinde bir sorun yaşasak ne sedye girebilir ne de itfaiye" dedi.
Bahçe duvarını yapan Abdulvahabi Karainci ise konuyla ilgili açıklama yapmak istemediğini söyledi.
Belediyeden bir yetkili ise iki komşu arasında yıllardır süren uyuşmazlık olduğunu belirterek, "Biz duvarı olması gereken boya indirdik. Konuyu yeniden araştıracağız" diye konuştu
