“İfade özgürlüğü, aynı zamanda devleti veya toplumun herhangi bir kesimini inciten, şoke eden veya rahatsız eden düşünceler için de geçerlidir...”
Bu sözler AYM'den,
Türkiye'deki hukuk,
Avrupa düzeyine gelirse...
Bu çok önemli tespiti,
Önce siyasetçilerimizin,
Sonra da hepimizin,
İçselleştirmesi gerekiyor...
Sadece hukuki değil,
Aynı zamanda sosyal,
Siyasal ve toplumsal bir gerekçe.
İşte, otobüste ya da evde,
Bizi şok edecek kadar,
Aykırı düşünceler de,
Tahammülümüzü zorlayacak...
Benden ya da senden,
Ondan ya da ötekinden,
Diyerek bölünen toplum,
Bu gerekçeyi kabullenecek mi?
Bence zor, hem de çok.
Alışkanlıklarımız var.
Başkasının düşüncelerini,
Sadece yanıt vermek için,
Dinlemek alışkanlığımız.
O yüzden bu gerekçe,
Üzerinden atlanıp geçilecek.
Kim için denilmiş,
Neden denilmiş önemsenmeyecek.
Anayasa Mahkemesi'nin,
Can Dündar ve Erdem Gül için,
Tahliyesine karar vermesi,
İşte bu gerekçede gizli...
Devlet, devlettir...
İnsan topluluğu olmazsa,
Devletten bahsedilemez.
O yüzden bu gerekçe önemli...
Hiç acımadan tahrif ettiğimiz,
Masumiyet karinesi gibi,
Göreceksiniz ki,
Bu gerekçe için de,
Olmadık şeyler söylenecek.
Tanımayanlar olacak...
Tanımadığının üzerine,
Saldırılar, hakaretler olacak.
Eskiden olduğu gibi...
Demek ki neymiş,
Hepimizi sarsacak kadar,
Güçlü eleştirilere bile,
Katlanmamız gerekiyormuş...
Tabii ki demokrasilerde.
Padişah ise katlanmayabilir...