Manisa’nın Demirci ilçesinde yaşayan Hüseyin Sönmez (76), emekli olduktan sonra doğduğu topraklara dönerek üretime yöneldi. 1974 yılında başladığı memuriyet hayatını tamamladıktan sonra köyüne yerleşen Sönmez, 10 dönümlük arazisine 12 yıl önce ceviz fidanları dikti. Emekli yaşamını üretimle değerlendiren Sönmez, dört yıldır ürün aldığı ceviz bahçesinde hem geçimini sağlıyor hem de doğayla iç içe bir yaşam sürdürüyor.
Demirci’de son yıllarda kiraz, badem ve kestanenin yanı sıra kapama bahçe modeliyle ceviz üretimi de hızla artıyor. İlçe merkeziyle birlikte Akdere, Mahmutlar, Çanakçı, Söğütçük ve Küpeler gibi mahallelerde toplam 13 bin 400 dekar alanda 500 ton civarında ceviz üretiliyor.
Sönmez, ceviz hasadının ekim ayı ortasında başladığını belirterek süreci şöyle anlattı:
“Cevizler olgunlaştığında ağaç silkeleme makinesiyle altına serdiğimiz örtülere döküyoruz. Kabuğundan ayırdıktan sonra güneşte kurutuyoruz. Bu iş sabır istiyor ama sonunda emeğinizin karşılığını almak her şeye değiyor.”
“Cevizler benim evladım gibi”
Ceviz yetiştiriciliğinin özen ve emek gerektirdiğini vurgulayan Sönmez, doğal yöntemlerle bakım yaptığını söyledi: “Ceviz mazı kadar olduğunda iç kurdu ilacı atıyorum. Ağacın dibine kendi hazırladığım ısırgan otu karışımlı potasyum veriyorum. Her biriyle tek tek ilgileniyorum. Bunlar bizim evladımız gibi, büyüyüp meyve verince insan mutlu oluyor.”
Eşiyle birlikte yaz aylarını köyde geçiren Sönmez, üretimin kendisine hem moral hem gelir sağladığını belirterek gençlere şu çağrıda bulundu: “Emekli olduktan sonra memleketime döndüm, köyüme ceviz diktim. Ceviz zahmetli ama sonunda kendi emeğinin ekmeğini yemek büyük mutluluk. Gençlere tavsiyem; tarımdan kopmasınlar. Hep tüketici olmayalım, üretici de olalım. Bizim yerimiz buralar, toprağımızı bırakmayalım.”
