Orta Çağ mezarlarını incelediğimizde, bazı tabutlarda delikler olduğunu görebiliyoruz. Günümüzde artık kullanılmayan bu uygulama, geçmişte oldukça yaygındı ve bu durumun ardında bir dizi ilginç sebep bulunuyor.
Diri Gömme Korkusu
Orta Çağ'da yaygın olan diri diri gömülme korkusu, insanların tabutlara delik açmasına yol açtı. O dönemde, ölen kişinin gerçekten ölü olup olmadığını anlamak için tabutlara hava delikleri ya da çanlar eklenirdi. Eğer kişi yanlışlıkla diri gömülmüşse, bu deliklerden ses çıkararak yardım çağırabilirdi. Bu, dönemin ilkel tıp bilgisi ve ölüm tanısı konusundaki belirsizlikler nedeniyle alınan bir tedbirdi.
Ölülerle İletişim
Bazı kültürlerde, tabutlara açılan deliklerin ölülerle iletişim kurmak için bir yol olduğuna inanılıyordu. Bu inanç, yaşayanların ölülerle bu delikler aracılığıyla bağlantı kurabileceğini düşünmelerine dayanıyordu. O dönemde, ölüm sonrası yaşam ve ruhlarla iletişim üzerine birçok mistik inanış mevcuttu.
Ruhların Serbest Kalması
Bir diğer inanışa göre, tabutlara açılan delikler, ruhların mezardan serbestçe çıkmasını sağlıyordu. Bu uygulama, ölülerin huzur içinde dinlenmesini ve yaşayanlara musallat olmamasını sağlamak için bir tedbir olarak görülüyordu. Orta Çağ'da, ruhların dünyada kalıp insanlara zarar verebileceğine dair korkular yaygındı.
Orta Çağ’da tabutlara açılan bu delikler, dönemin inançları ve korkularının bir yansıması olarak karşımıza çıkıyor. Bu ilginç uygulama, o dönemin toplumsal ve dini yapısını anlamamıza da ışık tutuyor.
