Shakespeare'in kaybolan sonesi bulundu
Edebiyat dünyasında yeni bir sayfa açıldı. Oxford Üniversitesi'nden Dr. Leah Veronese, ünlü İngiliz yazar Shakespeare’in 116. sonesinin kaybolan bir el yazması kopyasını keşfetti. Bu buluş, sadece edebiyat dünyasını değil, aynı zamanda tarihsel araştırmaları da derinden etkileyecek türden bir öneme sahip.
El yazması, Ashmolean Müzesi’nin kurucusu ve dönemin kral yanlısı figürlerinden biri olan Elias Ashmole’a ait kişisel arşivde bulundu. Bu, Shakespeare’in eserlerinin kaybolmuş nadir örneklerinden sadece birini daha ortaya çıkarmış oldu. Uzmanlar, bu el yazmasının dünyada bilinen yalnızca ikinci kopya olduğuna dikkat çekiyorlar.
Edebi ve tarihi bir öneme sahip
Dr. Veronese’ye göre, bu el yazması yalnızca bir edebi eser değil, aynı zamanda dönemin siyasi ve sosyal atmosferini anlamamıza yardımcı olacak önemli bir belge. Şairin orijinal sonesinin sözleri, 17. yüzyıl İngiltere’sinin kültürel ve dini yapısına dair pek çok ipucu barındırıyor. Bu sonenin el yazmasındaki yer alışı, o dönemdeki yasaklı olan Noel ilahileri ve siyasi hicivler gibi unsurlarla harmanlanmış durumda.
Yine Dr. Veronese’nin verdiği bilgilere göre, söz konusu el yazması, ünlü besteci Henry Lawes tarafından bir şarkı formuna uyarlanmış. Şarkı, New York Halk Kütüphanesi'nde bulunan bir şarkı kitabında yer alıyor. Ancak, el yazmasındaki kopya yalnızca sözleri içeriyor. Uyarlamada Shakespeare’in orijinal dizeleri bazı değişikliklere uğramış ve üzerine yedi yeni dize eklenmiş.
Dönemin siyasi atmosferine dair izler
Bu yeni dizeler sadece şarkının formuna uymak için değil, aynı zamanda dönemin siyasi atmosferine dair önemli göndermeler içeriyor. Uzmanlara göre, bu dizeler romantik aşktan çok, dini ve siyasi sadakat gibi konuları öne çıkarıyor. Bu, o dönemdeki kraliyet yanlısı şairler arasında sıkça rastlanan bir yaklaşım. Bu durum, eserin sadece edebibir eser olmanın ötesine geçip, tarihi bir belge olarak da büyük bir öneme sahip olduğunu gösteriyor.
Bir dönemin yansıması: Shakespeare'in eserlerinin uyarlanışı
Bu keşif, Shakespeare’in eserlerinin sadece metin olarak değil, aynı zamanda dönemin sosyal ve siyasi koşullarına uygun biçimde nasıl şekillendirildiğini de gözler önüne seriyor. El yazması, sadece Shakespeare’in dilinin gücünü değil, aynı zamanda onun eserlerinin dönemin siyasi iklimine nasıl uyum sağladığını da gösteriyor. Bu tür keşifler, edebiyat tarihinin daha iyi anlaşılmasına katkı sunuyor ve Shakespeare'in eserlerinin zamansız değerini bir kez daha gözler önüne seriyor.
