"Çukurovalı Yazar" Orhan Kemal’in
oğlu Işık Öğütçü
yıllar önce bir röportajda annesi
Nuriye Hanım’ı anlatmıştı;
‘’Emektar şefkat doluydu o.
Anneme, seksenli yaşlarına geldiğinde
sormuştum; ‘Anne, babamız parasız pulsuzdu.
Düşüncelerini kağıda aktardığı için
hapislere girip çıkmıştı.
Babamla evlenmeden önce varsıl insanlar,
sana evlilik teklifinde bulunmuşlar.
Neden gittin babamı seçtin?’
Duygu dolu gözlerle bana baktı ve
‘Babanı çok sevdim’ dedi.
Annem, bence bu ailenin kahramanıydı.
Annemin adı Nuriye.
Babam ‘Cemile’ adlı romanı annemden
esinlenerek yazmış.
Annem, babamız hapise girdiğinde
bizim umutlarımızı kırmamış, "Okulunuzu
okuyup bir yerlere geleceksiniz.
Gerekirse emeğimle çalışır,
sizi kimselere muhtaç etmeden
okuturum’ demişti.”
***
Benim de ‘’kahramanım’’ Annem , "Çakır"dı!
Öğütçü röportajının son tümcesi oldukça tanıdıktı;
‘Sabahlara kadar örgü örerim, dikiş dikerim.
Babanızla beraber okumanızı sağlarım.
Ne merte, ne namerte muhtaç olmadan!’’
Dediğini de yapmıştı.Örmüştü, dikmişti
‘’Adamı Adam Etmişti’’ Çakır!..
Hayat okulumdu da benim!
Omzumda sıkı dost, saçlarımda sıcacık elleriyle
herşeyin bir çaresiydi herşeyi!
Bugün 4 yıl olmuş onu yitireli!
Kim nerse desin!
Anne’sizlik; yaşınız
kaç olursa olsun; içinizi burkar. Eksikliktir!
Ancak Anne’siz kalanlar anlayabilir bu yoksunluğu.’’
Bir kere onu kaybettiniz mi
artık bambaşka bir dünyada yaşamaya
başlamışsınızdır.
Tüm dünyanız değişmiştir!
‘’Yine mutlu olursunuz,
yine yaşamaya devam edersiniz
ama onsuzluğun verdiği o eksiklik duygusu asla geçmez!’’
Kerimei Güzide bu tümceyle ne kadar
güzel ifade etmiş annesizliği!Beni de!..
Ustam da ''3F'' de şöyle anlatır ‘’, Çakır’’yı:
''Sözlüklerde çocuğu olan kadın, Anne karşılığında
özetlenen 'ana' ile ilgili yüzlerce terim, deyim ve
kavram bulunuyor.
Bunlardan en güzeli ise annelik duygusunu,
ana sevecenliğini anlatmaya çalışandır Ana Yüreği’’
Var mı ‘’Ana Yüreği ‘’ gibi bir yürek?
***
Sevdam, nefesim;
‘’İşlenmiş bir gülüşü’’ olan Annem !..
İhtimallerim tükendiğinde hep yolumu açan!
‘’Bir Cumhuriyet Kadını’’ Anacım!
Kıymetlim! ‘’Çakır’’ım!..
Ne bir söz; ne bir şarkı…
Olayın özü iki hece; ‘’Anne!’’
Bana cenneti de cehennemi de merak ettirmeyen..
Çünkü gülerken de ağlarken de gördüğüm Annem!
Nasıl yazmıştı Nazım Baba?;
‘’Seni düşünürüm/anamın kokusu gelir burnuma/
dünya güzeli anamın!’’
***
Anne’niz yaşıyorsa sizi kimse yenemez!
Kıymetini bilin.Son nefesine kadar sizi sevecek tek kadındır o!
Anne’nizi yitirdiyseniz -koruyucu meleğiniz de
yoktur- artık!
Bugün; yine bilgenin dizelerine sığınacağım;
‘’Başımı koyup dizlerine,
Uzun uzun ağlayacağım
Bütün insanların yerine!’’
Çakır...Çakır’ım! Annem!..
‘’Ayrılık Defteri’’n verildiği günden beri;
‘’ yüreği ıslak’’ bu oğlun
sana vurgun, sana hasret!..
