Çünkü onun planı, hesabı yoktu...
Gezi bir halk hareketiydi... Hıçkırık gibi bir anda çıkan isyandı.. Haksızlığa, zulme, yalana, talana, korku duvarına ilk darbeydi.
İkincisi olmazdı... Olmadı da...
Birileri hadi deyince harekete geçecek bir kitle değildi o.. Canı isterse, canı yanarsa, lüzum görürse, içinden geldiğinde, içinden geldiği gibi hareket eden o halkı kimse provoke edemezdi, edemedi de...
Ama 'gezi ruhu' diye de bir şey vardı.
Haksızlığın yükü, adaletsizliğin ağırlığı, çöken hukukun enkazı omuzlarda arttıkça insanlar o ruha umut bağladı.
Gezi ruhu acaba ne zaman, nerede tekrar can bulacaktı?
***
25 günlük bir yürüyüş ve o yürüyüşün buluşma noktası Maltepe imiş meğer cevap.Adalet istiyor insanlar adalet...
Hukuk yeniden bağımsız olsun istiyor.
Ne ormanlık alanlardan arazi...
Ne devlet ihalesi...
Ne çölün kumun petrolün lideri olmak...
Sadece adalet...
Bir gün buna engel olanlara da lazım olacak o adalet...
***
Yürürken kendilerine hakaret edenlere, saldıranlara, aşağılayanlara, küçümseyenlere, kendi kulaklarına bile komik gelecek terörist suçlamasında bile bulunanlara tek kötü söz söylemeden...
Bunlarrr onlarrr diye ayrıştırmadan...
Nefret saçmadan...
Bağırmadan...
Hakaret etmeden...
Aba altından sopa göstermeden...
Kibir kelimesinin yanından bile geçmeden, hep kucaklayarak ve tek kelimeyi pelesenk ederek yürüdüler: Adalet dediler, Adalet!
***
Ve dün tam iki milyon insan... Yarım ekmek döner, bedava seyahat, harçlık vaadi olmadan, ülkesi için, insan gibi yaşamak için medeni bir yaşam sürmek için, barış için, hak, hukuk adalet için omuz omuza idi...
Hiçbir organın kılı olmadan, asarız, keseriz, ölürüz, öldürürüz demeden...
Barış istediler, huzur istediler, onlar iyi insanlardı, adalet hepimize lazım dediler.
***
Duydun mu?
