Dünyanın yedi harikası arasında özel bir yere sahip olan Tac Mahal, sadece bir anıt değil, aynı zamanda sonsuz bir aşkın somutlaşmış halidir.
Hindistan'ın Agra şehrinde, Yamuna Nehri kıyısında bulunan Tac Mahal'in insanı büyüleyen bir hikayesi vardır. Babür İmparatoru Şah Cihan'ın, vefat eden eşi Mümtaz Mahal anısına yaptırdığı bu anıt mezar, 17. yüzyılda yaklaşık 20.000 işçinin ve binlerce filin emeğiyle 22 yılda tamamlanmıştır. Beyaz mermer üzerine işlenmiş yarı değerli taşlar, geometrik desenler ve kaligrafik yazılarla bezenmiş dış cephesi, günün farklı saatlerinde ışıkla renk değiştirir. Sabahın ilk ışıklarında pembe bir tona bürünürken, gün batımında altın sarısı bir ışıltıya bürünür. Tac Mahal İslam, Türk, Hint ve Pers mimarisinin benzersiz bir sentezidir. Simetrinin, matematiğin ve estetiğin harmanlandığı bir dünya harikası.
Şah Cihan'ın eşine olan tarifsiz sevgisi, her bir mermer parçasında, her bir işlemeli motifte hissedilir. Bu, sadece bir hükümdarın eşine duyduğu saygı değil, aynı zamanda aşkın, ölüme meydan okuyan bir ifadesidir. Tac Mahal, ziyaretçilerine sadece görsel bir şölen sunmakla kalmaz, aynı zamanda bu aşkın gücünü hissettirir.
Bu yapı, savaşların, hükümdarlıkların ve devrimlerin sessiz tanığı olmuştur. Fakat hiçbir zaman anlamını yitirmemiştir. Her bir mermer parçası, sadece taş değil; kaybedilen bir eşin yasını ve aşkın sonsuzluğunu taşır.
Bugün Tac Mahal, milyonlarca ziyaretçiyi ağırlayan, UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde yer alan bir cazibe merkezi olmanın ötesinde, aşkın, bağlılığın ve insan yaratıcılığının bir sembolü olarak varlığını sürdürüyor. Zamanın ve doğanın yıpratıcı etkilerine rağmen Tac Mahal, sadece geçmişin bir yansıması değil, aynı zamanda geleceğe taşınacak bir ilham kaynağıdır.
