Şair, yazar Ramazan Teknikel, Besni (Adıyaman) doğumlu. Gaziantep’te de öğretmenlik yapan Teknikel’i ben de hemşerim sayarım. Ortak dostlarımız vardır. Sıkı bir yazın - sanat dergileri belgeliğine sahiptir. Şiir, öykü, deneme, inceleme alanında kitaplarıyla tanınan bir yazın emekçisi. Ayrıca çocuklar için verimli yapıtlara imza atmıştır.

Ramazan Teknikel, sanal ortamda zaman zaman eleştirel dokundurmalarıyla da dikkat çeken bir yazar. Geçtiğimiz günlerde Facebook’ta (23 Ağ.2024) “Toplu Şiirler Furyası” başlığıyla bir yazısını paylaşmıştı. “Şairler, daha önce yayımlanmış şiir kitaplarını, zaman içerisinde toplu şiirler adı altında da yayımlamalı mı? Bu bir olgun şairlik, usta şairlik göstergesi mi? Toplu şiirler; şiirimi yazdım, kalemimi, defterimi çantama koydum demek mi oluyor? Gerçi böyle bir şey söylenemez ama o zaman toplu şiirleri yayımlanan şairler artık şiir yazmasalar mı?" Bu sorularla bir bakıma toplu şiirler yayımlayan şairlere eleştirilerini yöneltiyordu Teknikel dostum! Görüştür, bakıştır, olabilir. Ancak tüm eleştirilerine katılmak da olanaklı değil.                                                              ***
 

   Benim de 6 şiir kitabımdan sonra Klaros Yayınları sahibi Lokman Kurucu’nun yayımlama önerisi, isteklendirmesiyle BİR RÜZGÂRIN PEŞİNDEN adıyla (Temmuz 2023) toplu şiirlerimi yayımlamıştım. Bundan hiç de pişmanlık duymadım. Toplu şiirlerimden sonra yeni bir şiir kitabı daha  yaşama geçer mi bilmiyorum. Geçmiş yıllarda ünlü şairlerimizin de yaşarken yayımlanan “toplu şiirleri”nin bir kitapta topladığını elbette biliyoruz. “Her şiir kitabının kendine özgü bir kapağı, sayfa düzeni, anısı ve de her şeyden önce bir özgünlüğü vardır. İyi ama toplu şiirlerde o kitapların bu özellikleri hiçe sayılmış olmuyor mu?” diye de soruyor Teknikel.  Yetmişlerden, seksenlerden, doksanlardan geçip gelen, bir zamanların genç şairlerinin, değişik tarihlerde okurla buluşan yapıtlarının derlenip toparlanmasının ne zararı olur ki?  “Şairler bu toplu şiirler kitabı çıkarma tutkusuna kendilerini fazlaca kaptırmasalar mı?" Bana göre hiç de sakıncası yok. Bu bir tutku değil ki…   Şairler bireysel de toplu da olsa özgün, toplumcu, gerçekçi şiirleriyle yaşamımızı taçlandırsınlar, sorun yok! Yani şair öldükten sonra mı toplu şiirleri yayınlansın? Yaşarken,  üretkenliği sürerken de birikmiş, çoğu kitabı tükenmiş kitaplarını toplu olarak yayımlarsa ne olur ki? Ne dersiniz? Farklı biçimde değerlendirenler olabilir. Bence  okur açısından da yararlı ve yerinde bir girişim diye düşünüyorum. Yeni kuşaklar için ilgi duyduğu, merak ettiği şairlerin yapıtlarına bir arada ulaşması açsından da önemli görürüm. 

BÜLENT GÜLDAL’DAN “TOPLU ŞİİRLER”
   

 İlk şiir kitabı “Dördüncü Cemre” kitabını 1979’da yayımladı Bülent Güldal. O yıllardan bu güne dek 14 şiir kitabına  imza attı. Ceyhan doğumlu, ama yıllardır Edremit’te yaşıyor, şiirin rüzgârıyla koşturup duruyor.  “Kazdağı yükseklikleri neler söylüyorsa, o sözlerin doruğunda  konumlamış kendisini.  Bitmeyen şarkılarla, türkülerle çağından kopmadan, geleceğe de ışık saçan bir sesle” şiirini sürdürüyor. Kafekültür Yayınlarından 2023’te okurla buluşan 500 sayfalık TOPLU ŞİİRLER yapıtı da  bence  Bülent Güldal’ın tarihçesi, belleği, belgeliği…  İlk şiir kitabı “Dördüncü Cemre”den bir şiiriyle esenleyelim Bülent Güldal’ı. 

“İnsanca yaklaştım / insanca biriktim / onur, daralınca / zehirli kuytularda / sabrı ateşle besledim // Kardeşçe baktım / zulmün üretkenine / sığmadı yüreğime / taşkın geldi özgürlük”