Hep omuzlardaki fotoğraflarıyla usumuzdaBeşiktaşlı ‘’Baba Hakkı’’; Hakkı Yeten!
Yine bir Beşiktaşlı;
Hüsnü Savman!
Kara Kartal’ın ikinci ‘’Baba’’sı;
Baba Gündüz!
GS’li Gündüz Kılıç (Bembeyaz eşofmanlarıyla Altay’ı çalıştırdığı günler dün gibi gözümün önünde)
Altınordu formasını aralıksız 17 yıl giyen, bir de onu soyismi edinen ait ‘’Sait Baba’’; Sait Altınordu!
Altay'ın "Bayram Baba"sı; Bayram Dinsel…
Kulübünün herşeyi...
Bir ömür futbolcusu, antrenörü, Başkanı’ydı!
Ve ‘’Baba Recep’’; Recep Adanır!.
GS’de de oynayan Beşiktaş’ın üçüncü,
futbolumuzun ‘’Son Baba’’sıydı!
Her biri; kuşandığı renklerin, son damlasına
kadar terini akıttığı armanın simgeleridir.
Çok iyi futbolcu oldukları kadar karakterleriyle
iyi kaptanlıklarıyla, dostluklarıyla ‘’Baba’’ olmuşlardır.
Her biri bin yıl geçse de yaşayacaklardandır.
"Futbol Kitabında" çoktan yer edinmişlerdir!
* * *
Sonraki kuşaklardaki lakaplara bakın!:
Kova Yaşar, Kemik Ergün, Arap İsmail, Şeytan Rıdvan, Çaycı Abdülkerim,
Takoz Recep, Dobi Hasan, Papaz Erhan, Kibar Feyzo, Deli İbrahim(!)
Günümüzün mafyöz kılıklı, beli tabancalı, kabadayı geçinen, ırkçılıktan sabıkalı, kaçakçılıktan cezalı, gazeteci döven, İzmir Marşı’na alerjisi olan topçuları mı dediniz?
Tarihin çöplüğünde rezervasyonları çoktan yapılmıştır onların!
‘’Baba’’lık kim onlar kim?
* * *
Ben ‘’Baba’’ denince yaratıcılık anlarım.
Ben ‘’Baba’’ denince hayat anlarım.
Ben ‘’Baba’’ denince sevgi anlarım.
Ben ‘’Baba’’ denince saygı anlarım.
Ben büyüyünce ‘’Baba’’ denince sevgi anlarım, saygı anlarım.
Ben delikanlı olunca ‘’Baba’’ denince kültür anlarım, spor anlarım.
Ben ‘’Baba Hakkı’’yı, ben ‘’Baba Gündüz’’ü, ben Baba Recep’i,
Sait Baba’yı, Bayram Baba’yı çok sevdim.
Ben ‘’Dünya Şairi’’ Nâzım Baba’yı sevdim, şiirleri sevdam oldu.
‘’Baba! Babam, ağabeyim, kardeşim, arkadaşım! Ne zulüm, ne ölüm, ne korku başımı eğemez!
Yalnız senin elini öpmek için eğilir başım.” dizelerini hiç dilimden düşürmedim.
Ben ‘’hayatta ben en çok babamı sevdim’’ yazan Can Baba’yı -bir başka- sevdim.
‘’Sizin hiç babanız öldü mü/Benim öldü bir kere, kör oldum’’ diyen Cemâl Süreya’yı…
Babasının ölüm haberini alınca ‘’yer yer kalbi oyulan’’ Sabahattin Ali’yi…
Çok sevdim çok!..
* * *
Ben Babam’ı çok sevdim…
Annemi de çok sevdim!
Turgut Uyar nasıl derdi;
‘’Babalar hep perşembe, anneler hep cuma olur…”
‘’Çakır’’ Perşembe’ydi, ‘’Cevat Aga’’ Cuma’dır!
* * *
Benim ‘’Baba’’ yazım da bu işte!..
‘’Baba Hakkı’sıyla, ‘’Baba Gündüz’’ü, ‘’Sait Baba’’sıyla..
Nâzım Baba’sıyla... Can Baba’sıyla!..
Altınordulu Cevat
Agam'la...
