Sanal sayfamda kısa bir iletiyi paylaşmıştım 2020’nin son saatine girerken; “sevginin egemen olmasını dilediğim bir yıla hep beraber adım atalım.”
Sağ olsun dostlarım da beğeni tuşuna basarak incelikli, sevgi dolu duygularını paylaşmışlardı.
Hızlı giriş yaptık 2021’e. Karamsar, kötümser sözler etmeyeceğim; sevgiye odaklanalım, sevgiyi başat kılalım bugün diyorum.
Ne dersiniz?
***
“Kavga yanında, sevgiyi, varolma sorununu çözmede en soylu yollardan biri olarak gören” şair Tahsin Saraç “Bir Sevgiyi Görüntüleme” kitabında (Türkiye Yazıları Y. 1980) şu dizeleriyle anlatır “Sevgiye Saygı”yı : “(Açılmaz yürek kapıları / Özlenen sevgi bulunmadı mı?) / Kapamış kalın kapılarını / Yürek kalen sevgiye / Bu belki de, belki de / Ona en saygındandır.”
Halil Cibran da Sevgi şiirinde; “Sevgi sahip çıkmaz, sahiplenilmez de; / Çünkü sevgi, sevgi için yeterlidir, tümüyle…” der. Sonrasında şu sözleri eder: “Ve sanmayın yön verebilirsiniz sevginin akışına, / Çünkü sevgi, yolunu kendi çizer, / sizi değer bulduğunda.../ Sevgi bir şey istemez, tamamlanmaktan başka.
“Sevgi bir şey istemez.” Yazımın başlığı da Cibran’ın bu dizesinden ödünç işte. Sevgi vericidir, yeter ki insan değerini bilsin.
Sevgili Okan Yüksel 1997’de yayımladığı “İzmirli Ozan Gazeteciler” seçkisinde bana dair şu satırları paylaşmıştı: “Değişik sevgilerden kaynaklanan bir güç O’na yaşama sevinci verir. Bunu da dizelerinde sıkça görürsünüz. “Tutsa ucundan insanlar sevginin / kendine gelecek dünya”
Bu iki dize neden kitabımda yok diye söylenirken, bugün de aynı duyguyu, düşünceyi taşımıyor muyum sanki?
BİR SEVGİ ADAMI: NEYZAR
Sözü sevgiye getirmişken benim yarım yüzyıllık dostum, şair Abdullah Neyzar Karahan’ı unutmam olası mı?
Yarın O’nun (7 Ocak 2017) ölüm yıldönümü. Bu güzel insanı anarken, hep içimde eksikliğini, özlemini duyumsarım.
Onun aracılığıyla çok sayıda yazar, şair tanıdım İzmir’de. Şadan Gökovalı, Özkan Mert, Ümit Yaşar Işıkhan, Yaşar Aksoy, Melih Ergen, Ahmet Tanık, Aykut Poturoğlu, Okan Yüksel… Daha sonra Ayhan Çıkın, Avni Ölez, Ayhan Can, Asım Öztürk, Timuçin Özyürekli, Veysel Gültaş, Atila Er…
Kimi şair vardır; daha yüzüne, duruşuna bakınca sezersiniz onun şiire bulaştığını. Üstü başı şiir içinde diyesiniz gelir; öylesine iç içedir şiirle. Şiirle buluşan insan güzelleşir; sevgiyle bakar yüzünüze, yüreğinize sıcaklık taşır. Ayrıcalıklı duruşunu duyumsarsınız şairin.
Benim için Abdullah Neyzar Karahan da böylesi şairlerden birisiydi. 1957’den ölene dek 60 yıl şiirin inişli çıkışlı, engebeli yollarında koşup durdu; özveriyle, sevgiyle, aşkla.
Sevgili Neyzar’ın “Ben Yanlış Değilim” şiirinden tadımlık bir bölümü paylaşmak istiyorum; anısına saygıyla, sevgiyle: “Bir yanlışlık var, ama ben yanlış değilim. / Yanlış değildir insanın insanca sevmesi. / Bunca sıkıntılar… / Hangi ozanın dizelerinde şiire duracak? / Kim bilir?”
Neyzar Karahan’ın toplu şiirlerini bir kitapta toplayalım diye şair dostum Ahmet Günbaş’la elele verdik. Sağ olsun Günbaş bütün kitaplarını yeniden elden geçirdi, düzenledi, derledi topladı. Adını da ÖPTÜM YALNIZLIĞIMI diye belirlemiştik.
Ne yazık ki basım konusunda sıkıntıları bugüne dek aşamadık! Özellikle Karşıyaka Belediyesi’nin bir kültür hizmeti olarak bu kitabı yayımlaması için Günbaş çok çaba harcadı.
Olumlu haberi umutla bekliyoruz. Olmazsa, bir yayınevinin el vermesini isteyeceğiz…
***
Sevgi için bunca söz ederim de adı “Sevgi” olan 42 yıllık yaşam arkadaşımı, iki çocuğum Senem ve Okan’ın annelerini, karımı unutabilir miyim?
