‘’Ölmeyen Ölüler de vardır…’’ ‘’Ölmeyen Ölüler’’ olur mu? Olur!..
Her insan için bir doğal sondur ölüm…
Bazı insanlar ‘’ölünce’’ ölür…
Ölümleri ile ile gerçek ölüm arasında oldukça
uzun zaman olan insanlar vardır.
Bir süre söz edilir kendilerinden…
Sonra yine ölürler…
Bir de ölmeyen insanlar vardır.
Öldüklerinden sonra bile
-bir türlü- ‘’gerçek ölüme’’ yakalanmazlar.
Bunlar da ‘’Ölmeyen Ölüler’’dir…
XXXX
Önder Özçorlu’nun vefat haberini, tedavide olduğum hastanede aldım.
Hemen Yahya Kemal dizeleri geliverdi aklıma;
“Sevdiklerim göçüp gidiyorlar birer birer
Ay geçmiyor ki almayayım gamlı bir haber
Kalbim zaman zaman bu haberlerle burkulu;
Zihnim düşünceden dağınık, gözlerim dolu.
Kaybetti asrımızda ölüm eski hüznünü,
Lakayd olan mühimsemiyor gamlı bir günü…”
XXXX
Biz ona “Koko” derdik. Benim “Bin Yıllık Dostlarım”dandı.
Kavgamızın, mücadelemizin safındaydı: en önde!
Gerek Türkiye Gazeteciler Sendikası’nda, gerek İzmir Gazeteciler Cemiyeti çatısı altında.
İzmir basınının en sevilen insanları arasında ilk sıralardaydı.
Kalemin namusuna sahip çıkmış güzel erdemli adamdı “Koko”.
Ege Ekspres’te, Cumhuriyet’te, Türk Haberler Ajansı’nda(THA) ve son olarak da Milliyet’te.
Hep mücadele etti. Öldü ama yenilmedi “Koko”
Ölümün onu yenmesi için unutturması gerekiyordu.
Ölüm ne bilsin ki “Koko Önder” unutulacaklardan değildi.
Hep söylerim, hep yazarım ya; Bizi bu gidenler öldürür…
