Vallahi ilk defa ümitlendim…

Bizimkiler mırıldandı kenarda…

Yine kötü oynadık diyenler oldu…

Yok...

….

Bilenler okumayı kesebilir…

Hz. İbrahim’i yakmaya götürürlerken, küçük karınca ağzında bir damla su ile yardıma koşmuş…

Diğer karınca küçük karıncayla dalga geçmiş…

“Yahu koca ateşi senin damlan söndürür mü ahmak ?”

Küçük karınca “ Olsun ben yolumu çizeyim niyetimi göstereyim de” demiş…

Ben de öyle gördüm…

7 Haftalık aşırı yükleme ve berbat oyun tarzı üzerine Diyadin hoca bi çalışmış anlaşılan…

En azından karınca hikayesi gibi, niyet belli şimdi…

…

İlk kez hücumda sağ ve sol çizgilere çıkan bekler gördük.

İlk kez garanti pas yapıp, topu orta sahada elinde tutmaya çalışan adamlar gördük…

İlk kez riske herkes kendi bölgesinde girdi…

Tamam… Tıkır tıkır olmadı…

Tamam… Her atılan top yerini bulmadı…

Tamam… Ara paslar Hanya’ya, forvet Konya’ya koştu…

Doğru…

Ama en azından yola çıkılmış ya…

….

Ligin dibinde ki Kayseri Erciyes karşısında her an Göztepe’nin panik atağı nüksedebilirdi…

Hırslanan, top yekün baskı koymaya çalışan hatta bir topu da direkten dönen konuk takım Göztepe’nin panik atak yarasını tetikleyebilirdi…

Ona rağmen orta sahada sakin olmayı başaran sarı kırmızılılar son dakika son saniyede perçin atarak 2-0 galip geldi…

Yerini bulmayan paslar, birbirine yaklaşan oyuncuların nereye gideceğinin bilinmediğinden kaynaklandı…

Yani tanımıyor futbolcular birbirlerini… İkiye birlerde arkadaşı nereye kaçar bilmiyor…

Buna çalışacaklar ve zamanla Göztepe takımı topu koşturarak garanti paslarla maç kazanacak…

Kalıp bunu gösterdi… Şimdi sağlam dikişlere ihtiyaç var…

Tribün bu oyunu sabırla desteklemelidir…

Futbolcular birbirini tanıyıp atak ruhundaki reflekslerini çözmelidir…

Bize de şimdi ümit ve sabır etmek düşecektir…

Ne kadar “Kötü oyun” deseler de ben beğendim…

Devam Göztepe…