Kimi için çok güzel anlar, anılar… Kimi için en büyük travmalar. Kimi artık yok, kalplerde özlem. Kimi yanımızda yaş almanın verdiği kaybetme korkusu... Kimi hiç olmadı...
Babası yanında olan, baba sevgisiyle büyüyen her çocuk bir sıfır önde bu hayatta... Elbette olmayanlarda çok başarılı, çok mutludur fakat babası tarafından sevilerek büyüyenlerin gözlerindeki parıltı başka.
Anne olmak içgüdüsel olarak her kadında varmış fakat babalık öğrenilen bir duyguymuş. Belki de bu yüzden hem en büyük savaşımız hem en büyük sevdamız babalarımız...
Bizim babamla ilişkimiz hem en büyük savaşımız hem en büyük sevdamız. Hem en kızdığım hem en sevdiğim.
Gazeteci benim babam. Çocukluğumun tamamında babam gece çalışır, gündüz evde olurdu. O zaman gazete sayfaları gece yapılıp baskıya yollandığı için. Onu görebildiğim bir iki saate ve izin gününe sığardı tüm paylaşımlarımız. İzni bitip işe gideceği her akşam tufan. Benim ağlama nöbetlerim, anneme eziyet saatlerim.
O yüzden geriye dönüp baktığımda sanki hayat kaçtı elimizden. En güzel yıllarımız birbirimizi az görerek geçti gitti. Âmâ en azından yanımdaydı. Derler ya, gölgesi bile yeter. Doğru, gölgesi bile yeter. Yetti de. Birçok zor olayda varlığı yetti, yetiyor...
Zor adam babam benim. Zor yollardan kendi başına geçmiş, erken yaşta evinden ayrılmış, hep bir yanı o çocukluğunda bırakmak zorunda kaldığı köyünde. Gaddar bir baba tüm hayat akışını değiştirmiş. Yine de kinli değil babasına. Bazen kendimi aynı babam gibi konuşurken bulmam, dik kafalı oluşum, kaşımın birinin sürekli düşmesi... Bu ve bunun gibi birçok özelliğim ondan bana yadigâr.
Kendimi bildim bileli gazeteci olacağım dedim ben. Babam da hep başka bir bölüm okumamı istedi. Üniversite için Isparta'yı kazandığımda hem radyo televizyon okumamı istememişti hem de Isparta'ya gitmemi. Yurdun kapısında bizi yurt müdürü ayırdı hatırlıyorum. Yoksa biz bavulları alıp geri dönecektik. Çünkü o hep benim ilk aşkım, ben hep onun en kıymetlisi...
Eve ilk kedi getirdiğimde istemeyen şimdi tüm kedilerin babası... Ben evlenirken arkamdan baka kalan, hala sesim biraz bozuk olsa başka bir şey mi var diye soran, mahallede arabada beni gasp ediyorlar sanıp dövmeye koşan, çocukken Muğla yolunda her molada otobüse geç kalacak diye panik atak nöbeti geçirten (ki hala daha geçirtir), Selçuk yolundaki Keçi Kalesi'ne benim bir küçük keçi olduğum için bırakacağını söyleyen ama asla bırakmayan, hep içimde özlem duygusuyla eşleşmiş babam.. Hastayken asla hastaneye gitmeyip beni ağlatan, gazetelerini attırmayan, doğru, dürüst ve namuslu olmayı öğreten babam..
İyi ki varsın... İyi ki babamsın... Hayatta en büyük şansım ailem, bin kere daha gelsem bu hayata yine aynı aileyi isterim... Hep ol, var ol babam!
Hayatımda babam kadar sevdiğim, babam gibi olan birkaç kişi daha var...
Çalışan ailelerde büyüdüğümüz için ben ve ağabeyimi yan komşumuz ciciannem (Beyhan Teyze) bizi büyüttü. Ciciannemin eşi İsmail Amca. Ağabeyim, adının İsmail olmasından dolayı çocuk aklıyla ‘İsta’ demiş ve sonuna baba eklemiş. O bizim için ‘İstababa’ olmuş.
Gerçekten baba yarısı ama…
Bütün güzel anılarımız onunla, onun evinde...
Bütün zor günlerimiz beraber.
O benim çocukluğum demek... Hayatımın en masum yeri demek...
Şimdi demans hastası. Âmâ onunda hatırladığı şeyler içinde biz ve bizim çocukluğumuz var... Demek ki bizde onun en güzel anılarıyız...
Bize ev olduğun için, sobanın arkasında hep duran çerez ve bisküviler için, beraber gittiğimiz tatiller için, bizi çok sevdiğin için, birlikte geçirdiğimiz her an için çok teşekkür ederim...
Ağabeyim
Ağabeyden çok önce arkadaş sonra baba oldun hep bana... Her derdimde, her mutlu anımda yanımda oldun, oluyorsun ve biliyorum olacaksın. Birbirimizin mutluluğundan hep mutluluk duyacağız. Saatlerce gülebildiğim, yanında ağlayabildiğim, sığındığım limanımsın.. Dünyaya gelmemi en çok sen istedin... Kendimi bildiğim andan beri oyun arkadaşım, yol arkadaşım, sırdaşım oldun. Günün kutlu olsun.. Hep ol, var ol..
Bir canlıya, bir çiçeğe, bir kediye, bir köpeğe, kardeşe, anneye yuva olabilen, evlatlarına hem anne hem baba olabilen herkesin günü kutlu olsun…Sevgiyle..
