Çocukların yetiştirilmesi sürecinde ebeveynler farklı tutumlar gösterdiklerinde, çocuklar, bu durumdan olumsuz etkilenirler. Anne ve baba çocuğa karşı ortak tutum gösterip göstermediklerini kontrol etmelidir.
Tutarsız ebeveyn tutumuyla yetişen çocuklar ne zaman ve nerede, ne yapacağını bilemezler. Çocuk, anne veya babanın tepkisini tahmin edemez ve bu nedenle kendini güvende hissetmez. Çevresindeki insanlara güvenmeyen, her şeyden şüphelenen, kararsız bir kişilik yapısı geliştirebilirler.
Bu tutum iki şekilde karşımıza çıkabilir:
1. Anne baba bir gün tamam dedikleri bir şeye başka bir gün hayır diyebilir, kimi zaman normal karşıladıkları bir davranışı başka zaman cezalandırabilirler.
2. Annenin tepkileri ile babanınkiler arasında tutarsızlık olabilir. Yani annenin ak dediğine baba kara diyebilir, birinin izin verdiğine öbürü yasak koyabilir.
Çocukların sağlıklı kişilik geliştirebilmesine destek verebilmek için öncelikle ebeveynler nasıl bir tutum gösterdiklerinin farkında olmalıdır. Eşler arasında tutum farklılıkları varsa bu konu müzakere edilerek tutumlar ortaklaştırılmalıdır. Tutumları ortaklaştırmak rastgele seçimler olarak yapılmamalı, çocuğun kişilik gelişimine olumlu yansıyacak tutum seçilmelidir.
Çocuklar, sezgisel olarak ve deneyimlerinden hareket ederek anne ya da babanın hangisinden ne isterlerse amaçlarına ulaşabileceklerini tahmin edebilirler. Bu durumda ebeveynlerin tutarsız tutumlarından yararlanırlar. Bazı istekleri için anneden, bazı istekleri için de babadan izin alma yolunu seçebilirler. Bunun sonucu olarak da eşler arasında anlaşmazlıklar çıkar. Ebeveynler, çocuğun neyi yapıp neyi yapamayacağına, haklarının ve sorumluluklarının neler olduğuna tartışmaya gerek kalmayacak netlikte karar vermelidirler. Kendi aralarında çelişkiye düşmemelidirler.
Ebeveynler, kuralları belirleyerek çocukları güvenlik çemberi içinde tutmuş olurlar ancak kuralların da birbiriyle çelişmemesi, bir bütünlük içinde olması gerekir. Her bir kuralın gerekçesi çocuğa açıklanmalıdır. Bir kuralın gerekçesi, başka bir kuralın varlık nedenini tehdit etmemelidir. Çocuklar kendileri için koyulan kurallara sıklıkla karşı çıkarlar, bununla birlikte kuralların kendilerini güvende tuttuğunu da sezerler. Herhangi bir konuda kararsız kaldıklarında, doğru olanın ne olduğunu anlamaya çalıştıklarında ilk bakacakları kriter o konuda ebeveynin bir kural koyup koymadığı olur. Verecekleri karar ve kararın uzantısı olan eylem, kuralı bozmuyorsa gönül rahatlığı ile eyleme geçebilirler.
Ezcümle, ebeveyn tutumlarının ortaklaştırılması, kuralların müzakereyle gerekçelendirilerek koyulması, çocukların bir yanıyla sağlıklı kişilik geliştirmelerine katkı yaparken öte yandan kendilerini güvende hissetmelerini sağlar. Hoş kalın.
