Diyelim ki otistik bir çocuğunuz var. Hemen devlet devreye giriyor ve önce aile ile yakın ilişkiye geçiliyor. Anne ya da baba işsizse hemen onlara uygun yarım günlük bir iş bulunuyor. Çocukların sabah servisle evinden alınıp akşama kadar okulda eğitim alması sağlanıyor. Ardından da kapıya kadar getirilip ailesine teslim ediliyor. Bitmedi. Aile sosyalleşme ihtiyacı hissederse, haftanın iki günü, konusunda uzman eğitmenlerden oluşan iki kişilik ekip evinize gelip, siz eve dönene kadar otistik çocuğunuzla ilgileniyor. Siz de en azından iki gün eşinizle birlikte rahat bir şekilde yemek yeme, zaman geçirme şansına sahip oluyorsunuz. Yine bitmedi... Ayrıca sosyal yardım fonundan aile bütçesine destek olunuyor...
Keşke burası Türkiye olsa...
Burası Fransa... Ama Avrupa'nın diğer gelişmiş ülkelerinde de durum farklı değil. Hatta bazı ülkelerin sosyal yardım konusunda Fransa'dan daha iyi olduğu söyleniyor. Burada ortak amaç ailenin otistik bireye sahip olması nedeniyle hayattan kopmamalarını, sosyalliklerini yitirmemelerini sağlamak.
Paraysa para, yardımsa yardım. Ne gerekiyorsa yapılıyor.
Hadi bizde devlet yeterli değil. Halk açısından bakıldığında durum nasıl derseniz o daha fena...
Mesela bizler otizmin fark edilmesi için çırpınıyoruz. Amacımız da şu; Otistik bireyin olduğu gibi kabul edilmesi ve toplum dışına itilmemesi...
Bunu doğru anlayıp yardım edenler de var. Bunlardan biri de çok eskiden tanıdığım sevgi ve saygı duyduğum Moris Bencuya...
Otizme destek için Yenişehir'de bir okulun yapımına destek oldu ve okula O'nun adını verdiler. Bu okul depremde yıkıldı. Yeni okul için yine destek sözü verdi. Buraya kadar çok güzel...
Yıkımdan sonra okul yönetimi, eğitimi arka binaya kaydırdı... Sonra da olanlar oldu.
15 ay içinde bütün derslikler talan edilmiş. 14 kez hırsız girmiş. Ne var ne yoksa çalmışlar. Otistik çocukların artık eğim göremeyeceği hale getirmişler. Bu da yetmemiş sigorta şirketi çalınan malzeme zararını karşılamayacağını bildirmiş.
Yani el birliği ile otizme karşı muhteşem bir duruş sergilemişler.
Biri çalmış. Diğeri “bana ne çaldırmasaydın” demiş. bir diğeri de olup biteni sadece seyretmiş...
Afferim size...
Otizmi fark etmek budur...
