Deprem değil kıyamet...

İskeleti alınmış insan müsveddesiyim...

Can hıraş bağırışları duydum...

Titreyen, korkan, bayılan, haykıran, feryat edenleri gördüm...

Yaşamak ile yaşamdan nefret etmek arasında gidip geldim...

“Deprem bu elin kolun bağlı” diyene, sağı solu fark etmez, ceketli kravatlı, enkaz alanlarında poz

verene, canınla uğraşana, acısıyla uğraşana, tık diyene girişesim var...

Bu sahtekarların arasında yaşamaktan nefret edesim, iğrenesim var.

***

Benim mahallem Mansuroğlu...

150 metrelik bir çapta çöken 5 apartman komşum.

20 yıldır buralarda yaşıyoruz.

Evlatlarımı büyüttüğüm mahallemde oldu deprem.

Nokta atışı gibi, hedefliymiş gibi...

Ofisim evime 150 metre...

Saniye saniye nefesimizde ölümü, saniye saniye, bir ömür boyu kalacak depresyonu, korkuyu , kabusu

yaşadım...

Selamlaştığım komşum, alış veriş ettiğim bakkal öldü.

Bitmeyen bir 20 saniye...

Deprem değil kıyamet günü sanki...

Can havliyle kendimi dışarı attım. Büyük bir hızla eve koştum.

Eşim büyük oğlanla hala kemik gibi birbirlerine sarılmış, far görmüş tavşan misali, adeta katatoni

geçiriyorlardı.

Deprem ile eve gidişim arasında 5 dakika ya var ya yok...

Yıkılan binaların tozları mahallenin üzerinde, çığlıklar hala kulağımda...

Yaşayana Allah ömür versin, ölenlerin mekanları cennet olsun...

İnanın yaşamak daha zor bundan sonra...

Gelin bakın, güya yıkılmayan binaları görün.

O travmadan sonra o evlere girmek, mezara girmek gibi emin olun...

Yaşamak daha zor artık belki de ...

....

En sıcağından, saniye saniye yaşayanlardan biriyim...

Yollar kilit. Arabalar yürüyemiyor. İtfaiye, ambulans araçları kilit.

Belki de birkaç daha can kurtulacakken, araçlar ulaşamadı enkazlara.

Ne kadar hazırlıksız, ne kadar vurdum duymazmışsız meğer...

Şu kalemi elime verdiklerinden bu yana yalvarıyorum adeta...

“Bu kentin trafiği rezalet. 15 yıldır rezalet... Küfürün bini bir para” dedikçe aşağılandım.

“Trafik” dedikçe,yakaladığım yerde belediye yöneticilerini uyardıkça dalga geçildim...

Al işte...

Ne araba sürmeyi biliyoruz, ne trafik yönetmeyi.

Sol şeridi işgal eden de biziz, çıplak elle enkaza dalan da...

Deprem yönetmeliklerini rafa kaldıran da biziz, köşe başında çorba dağıtıp, cakalı cakalı pozlar veren

de...

Mansuroğlu mahallesi...Ve Adalet mahallesi

Bu kentin sorumsuz yöneticileri, “Burası gökdelen alanı olur” diye bastı o imzaları...

Verdi izini , ranta açtı...

Tabi ki gökdelenlere bir şey olmadı...

Ama o imzaların eseridir ki;

Yıkılmasa da dökülen, sağlam bir 5.5’luk artçı da yere gömülecek onlarca yapı hala orada duruyor.

O gökdelenlere verilen izinler sayesinde emsal ile yapılaşan bu mahalleler, İzmir’in en yumuşak zeminli

alanlarında yapılandılar...

Zemin etüdü yapmayan, elindeki deprem ölçüm cihazlarını raftan indirmeyen, bu alanlara verilen yapı

izinlerini kontrol etmeyen, bu kadar yapılaşmaya izin verip “Trafik ne olacak? Kaldırmıyor” diyenle dalga

geçen...

Sadece bugünün değil son 25 yılın bütün yöneticileri gözümde yoktur...

***

Çorba vermekle olmuyor o...

Sırf afet bölgesi ilan etmemek için, 7’ lik depremi, 6.6 diye göstermekle olmuyor o...

Yıkıntılar üzerinde, sağında solunda fotoğraf çektirmekle olmuyor o...

Hesap soracaksınız ;

Alt yapıyı böyle bırakandan, binaları kontrol etmeyenden, izinleri baştan savma verenden, koca

Manavkuyu, Mansuroğlu, Osmangazi, Atatürk mahallesini tek köprüyle bağlayandan ve o trafiği

umursamayıp “Büyükşehirlerde yaşam böyle” diye kibirlenenden...

Can alan bina değil...

Can alan; görevini ihmal edenler, yaptığı işin sorumluluğunu bilmeyenler...

Verin pozları...

Bakın şimdi deprem üzerine ne göstermelik işlere girecekler...

Bu yalan dünyada kendinden kusuyor insan...

***

Mahallem düştü...Mahallem çöktü...

Aynı bakkaldan, aynı fırından alış veriş ettiğim insanlar öldü...

Ne çayı, ne çorbası...

Allah’ım kalanlara yaşama cesareti ver...Yaşama gücü ver...

Yaşama gücü ver ki, hesap sorayım...

Hesap soralım...

***

Geri zekalı çağrı merkezi...

Fethi Sekin parkının karşısındaki daracık çim alana bıraktı kendini...

Kocası heyecan ve tedirginlikle karısını ayıltmaya çalışıyordu.

Belli ki çok korkmuşlardı...

Yan apartmanın yan duvarları inmiş odalar görünüyordu...

Bina ayaktaydı ama, depremin verdiği stres ve duygu durum bozukluğu açıktı...

O arada adamın telefonu çaldı...

Açtı ...

Şunu söyledi;

“Başlarım senin bankana da, borcuna da şerefsiz...”

Sonraki küfürleri yazamıyorum...

Böyle bir geri zekalılık ancak bizde olur her halde...

Geri zekalı sistem, geri zekalı çağrı merkezi...

Kabile devletinin kurumsal geri zekalıları...

***