“Doğarken bindiğimiz trende anne ve babamızla tanıştık. O zamanlar onların hep bizimle seyahat edeceklerini sanıyorduk.
Oysa istasyonun birinde onlar trenden ineceklerdi ve bizi yolculuğumuzda yalnız bırakacaklardı.
Zamanla trene başkaları da bindi ve bizim için önemliydiler. 
Kardeşlerimiz, arkadaşlar, çocuklarımız, hatta hayatımızın aşkı... Birçoğu inmiştir, arkalarında üstelik de kalıcı bir boşluk bırakarak. 
Kimisinin de eksikliği o kadar fark edilmez olmuştur ki,
Yerlerinin boşluğunu bile fark edememişizdir. Bu tren yolculuğu neşe, keder, hayaller, beklentiler, merhabalar, Allahaısmarladıklar ve vedalarla doludur. 
Burada başarı, tüm yolcularla iyi ilişkilerde yatmaktadır. Bunun için de elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız.
Ancak, hepimizin karşı karşıya olduğu bir muamma var. 
Hiçbirimiz hangi istasyonda ineceğimizi bilmiyoruz. İşte bunun içindir ki, en iyi şekilde yaşamalı, en iyi şekilde sevmeli, affetmeli, olduğumuzun en iyisini yansıtmalıyız.
Burası çok önemli, çünkü trenden inip de yerlerimizi boş bırakacağımızda yaşam treninde yolculuğa devam edeceklerde güzel anılar bırakmalıyız. 
Öyleyse yaşam treninde size iyi yolculuklar diliyorum. Çok sevgi verin, başarı biçin.
Son olarak da, trenimde yolcu olduğunuz için her birinize teşekkür ederim. Ha, unutmadan!
Şahsen trenden bu yakınlarda inmeye hiç niyetim yok! 
Yine de, ola ki indim, sizinle seyahat bir zevkti!
 İyi ki binmişsiniz!..”
Hayatta kalanlar için bir alıntıdır. Saygılarımla…