Her ölüm biraz daha eksiltiyor bizi, biraz daha uzaklaştırıyor o ölümü bilmediğimiz çocuk günlerden…
Öğretmenler gününde bir yazıyla çıkmak istemiştim aslında. Öğretmenliğin dünü, bugünü, bizim ve bizden sonra gelen nesillerin bakış açılarından bahsedecektim geçtiğimiz pazar günü sizlere. Ama son kalan Köy Enstitülü öğretmeni, benim Cimi Dedemi kaybettiğimiz haberiyle uyandım. Çocukluğuma ait bir parça daha gitti. Duyduğumda sanki bir el kalbimde o parçayı söktü, aldı. Hissettiğim en net bu şekilde ifade edebiliyorum. Ölümün yaşlısı genci olmuyor. Yaşlı diye birini kaybetmek acıyı azaltmıyor. Sadece ardından ‘çekmedi’ diye saçma bir kelimeyle kendini teselli ediyor insan.
Vatan toprakları için eşsiz bir miras, benim ise Cimi Dede’mdi Mehmet Cimi. Evlerindeki daktilo sesini, bana kucak dolusu sarılmasını, kocaman kitaplarını, Mustafa Kemal Atatürk sevgisini, bu ülkeye olan sevdasını ve deneyimlerini paylaşarak yeni nesillere yol gösterici oldu.
Aklımın bir köşesinde her karşılaştığımızda anlattığı anıları, o aralarda ürktüğüm tok sesi, gözlerinde gördüğüm hiç bitmeyen öğrenme aşkı geliyor. Öyle ki 90’lı yaşlarına rağmen çok sevdiği torununu görmeye, ona miras anılar bırakamaya Amerika’ya gitti biz köşedeki bakkala gitmeye üşenirken. Öyle ki asla yaşlandım, öğrenemem demedi. Bankada sıra alma ekranından tutun da akıllı cep telefonuna kadar her işlemini kendi yaptı. Umut oldu. Öğrenme ve öğretmenin yaşının olmadığını gösterdi bize.
Köyünden Köy Enstitüsüne uzanan yolda yaşadıkları ne bu yazıya ne de anlatmaya sığmaz. Ne mutlu ki bize, hayatlarımız kesişti. Bir araya geldik. Öğrendik, senin tarafından sevildik ve sevdik. Okulun yemekhanesinde öğrendiğin portakal bahçelerinin içinde huzurlusun şimdi biliyorum. Gidişin bile tam senin istediğin gibi oldu, sakin ve sessizce.
Öncelikle; Bize ‘Cimi Dede’ olduğun için,
Evinin her köşesinde tarifi olmayan mutlu anlar yaşamamızı sağladığın için,
Gülbahçe’de yaptığımız kamp için,
Kızın için,
Sayamayacağım kadar çok hatıra için,
Binlerce insanın hayatına dokunduğun için,
Bilgeliğin için,
Öğrettiğin her şey ve her daim öğretmeye devam edeceğin için teşekkür ederim.
İyi ki birbirimizin hayatlarından geçtik.
Gittiğin yerde de herkese o güzel kahkahanla bahset bizlerden…
