Sevgililer Günü de olsun, Yalnız Yaşayanlar Günü de.
“Evini Anahtarla Açmayı Sevenler Günü” ya da “Zili Çalanlar Günü”.
Şu gelmesini hiç istemediğim, bayramdan ziyade hayvanları eziyet çektire çektire yollarda ulu orta kesip biçme günleri olarak gördüğüm Kurban Bayramı’ndan sonra bir de Kuzu Bayramı.
O gün herkes kuzulara taze ot alsa, başlarını okşasa, tüylerini tarasa, süslese…
Kesmese, yemese...
Anneler Günü, Babalar Günü’nden başka, Evlatlar Günü de olsa.
O gün de, ebeveynler çocuklarını sevindirecek küçük sürprizler hazırlasalar.
Hayat bayram olsa, insanlar el ele tutuşsa diye devam eder giderim ben bugün.
Çünkü adı kurban olan bu bayramdan her ne kadar rahatsızlık duysam da yine de ve nedense içimde öyle bir umut, neşe…
Hayvan değil de hırslarımızı, öfkelerimizi, hüzünlerimizi, korkularımızı kurban edelim bugün gitsin ne dersiniz?
***
Bayramlar güzeldir aslında… Ortak bir sinerji yakalanır, pozitif enerji oluşur, üzerimize bir rehavet çöker, herkes birbirine iyi dileklerde bulunur, en nemrutun bile yüzüne tebessüm yerleşir, çocukların coşkusu büyüklere de sirayet eder vs.
Neşe neşeyi, öfke öfkeyi çeker derler ya hani... Bugün bayram vesilesiyle yüzümüze bir gülücük, kalbimize bir ferahlık yerleştirelim.
Ve hep böyle gitsin diyelim.
Yerden yere vurulmaktan çok yorulduk. Ne olur artık bitmeyen bir bayram havasına bürünelim.
Çok ihtiyacımız var çok.
Kazasız, belasız, iyi bayramlar efendim.
İÇİNDEN GELMİYORSA ZORLAMA
Bu arada bayramda küsler barışır, kırgınlar birbirini affeder dedikleri için kendinizi bu konuda çok da fazla zorlamayın.
İnanmıyorum ben buna.
Bir hata bir kez affedilir. Haydi diyelim iki kez. Ama bir insan sizi sürekli aynı yerinizden üzüp, incitiyorsa, o artık bile bile kötülük yapıyor demektir.
Şahsen ben affetmiyorum artık bu sistematik kalp kıran tipleri.
Enerjimi ve sevgimi beni yormayacak insanlara harcamayı tercih ediyorum.
Daha rahatlatıcı daha hafifletici.
Hem inanın zorla güzellik olmadığı gibi zorla bağışlama da olmuyor.
Ve bu rahmetli atalar da her zaman doğru söz söylemiyor
