17 yıldır bu cümleyi yazmaktan bıkmadım, bıkmayacağım.
Her fırsatta, "ben avcıyım" diyenlere "hayır sen katilsin" demekten vazgeçmeyeceğim.
"Avlanma merakım var benim" diyenlere karşılık "Hayır, sana hiçbir zararı olmayan, kendi doğal ortamında yaşayıp giden bir canı öldürmekten zevk almaya merakın var" yanıtını vermekten usanmayacağım.
Bırakın nesli tükenmekte olan hayvanları avlamayı, 'kafa boşaltmak için' çıkılan masum bir balık avı bile bana son derece anlamsız geliyor.
Benim kafamın rahatlaması için illaki denizden bir canlıyı çıkarıp, ağzından oltayı cart diye çekip bir kovaya atmam ve o kovada havasızlıktan çırpına çırpına ölmesini izlemem mi gerekiyor?
Bu hafta sonu Alaçatı'da artık geleneksel hali gelen bir balık turnuvası vardı.
En büyük balığı yakalayana ödül verildi.
Turnuva içinde pek çok aktivite gerçekleşti. Daha doğrusu gerçekleşmiş.
Ben yıllar önce bu organizasyonun ilkine katılmış, yakalanan en büyük balığın önünde poz bile vermiş, ama bir daha da adım atmamıştım.
Giden gitsin, bu işlerden keyif alan alsın. Benlik bir durum değil.
Geçimini balıkçılıkla sağlayanları anlarım da, afili tekneleriyle sadece zevk için, "benimki daha büyük" demek için çıkılan yarışı anlamam mümkün değil.
Denizin ortasında büyüklere oyun parkı gibi bir durum...
Neyse...
***
Bu yine avcılığın en az can acıtanı.
Şimdiki haberi okurken içim yandı, yazarken de zorlanacağım.
Bu yüzden kısa keseceğim.
Suriyeli iki insandan doğmuş ama insan olamamış yaratık, Mersin'de şahin avlamaya çalışırken yakalanıyorlar.
Şahinleri çekmek için hazırladıkları düzenek ise korkunç: Gözlerini tutkal sürüp bantladıkları güvercin ve göz kapaklarını diktikleri kerkenez kuşunu tuzak amaçlı kullanıyor bu kötücül yaratıklar!
Yakalanınca doğru düzgün bir ceza falan da almıyorlar tabii.
Başka bir av meraklısı iş adamı da avlanması yasak olan kızıl geyiği öldürüp, o geyiğin yaşam alanını korumakla görevli olan kişiyle sırıtarak poz veriyor.
Bu av için safari şirketine 12 bin lira vermişmiş, ne yani parası mı yansınmış.
***
Yalnız bu ülkenin de değil, tüm dünyanın vicdanı kör artık.
Kibir insanoğlunun bedenine yuva yapmış.
Doğanın bir parçası olduğunu unutmuş.
Kendinden güçsüze istediği her türlü eziyeti yapabileceğini, dilediğince yok edebileceğini sanıyor.
Bu yazı sadece hayvanlardan bahsediyormuş gibi görünüyor ama bu satırların yazarı asıl insanın insana ettiğinden, edeceğinden, bu aralar hiç korkmadığı kadar çok korkuyor.
