Siyah-Beyaz bir fotoğraf. Arkasında "26 Mayıs 1980-TSYD-Atatürk Spor Salonu" yazıyor...
Fotoğrafı da İsmail Abi'nin makinesiyle Salon Müdürü İlhan Yüvrük çekmişti, çok iyi anımsıyorum...
Ben Türkiye Spor yazarları Derneği (TSYD) İzmir Şubesi'nin Sekreteri'ydim.
O da -yanılmıyorsam- Yeni Asır'daydı...
45 yıllık bir anı...Onunla ilk fotoğraftı!
İşte o günlerde filizlenmişti tükenmez dostluğumuz.
xxxx
Bir yanda Tekel'de çalışıyordu, hafta sonları da gazetesi adına amatör spor dallarını takip ediyordu...
Müthiş enerjikti...Entelektüeldi. Okuma ve yazmak; onun yaşam tarzıydı.
Çok yönlüydü. Şiire, edebiyata, sinemaya, müziğe ilgisi büyüktü.
TRT 'de yarışma programlarına bile katılmıştı.
Mütevazıydı...Yardımseverdi...Hoşgörülüydü.
"Hepimizin İsmail Abisi"ydi İsmail Özelçinler...
En son; mezunu olduğumuz Namık Kemal Lisesi'nin(NKL) Aşure Günü'nde beraberdik.
Esat Erçetingöz Usta, İsmail Abi birlikte fotoğraf çekilmiştik okul bahçesinde...
Özellikle "ana bina giriş kapısı görünsün" istemişti fotoğrafta...
Nereden bilebilirdik beraber son fotoğrafımızın olacağını...
Ardından çok sayıda dostu, meslektaşı duygularını dillendirdi. Ben hepsinin adına da birlikte çalıştığı Sedat Kaya’nın duygularını alıntılayacağım yazıma;
“Yarım asırdan fazla mürekkep kokusu ve kağıdın hışırtısıyla geçti ömrü. Hakikatin izini süren, gecenin karanlığında bir cümleye ışık arayan bir yürekti.
Mesleğine aşkla bağlıydı ve sadece bir haberin, bir maç yazısının öznesi değil, gazetecilik tutkusunun örnek bir simgesiydi.
80'li yılllarda Güneş Gazetesi'nde yıllarca dirsek çürüttük birlikte.
Spor servisinin mutluluk hormonuydu. En stresli, en gergin anlarda güler yüzü yeterdi hepimize.
Ruhundaki amatör heyecanı hiç yitirmedi.
Az önce vefat haberini aldım.
Gazeteciler gününde bir meslek sevdalısı veda etti bizlere.
Üzgünüm. Bazı hayatlar sadece yazmak için değil, yazdıklarıyla yaşamak içindir.
Anılarda yaşayacaksın İsmail Abi.”
xxxx
Adam gibi değil adamdı. Güzel uyusun. Ruhu şad olsun
Kahramanlar'ın Güzel Abisi.
Ailesine, sevdiklerine sevenlerine başsağlığı ve sabır diliyorum.
Cahit Sıtkı Tarancı
şöyle yazmıştı değil mi;
"Hayata beraber başladığımız, dostlarla da yollar ayrıldı bir bir. Gittikçe artıyor yalnızlığımız..."
Hele bu aylarda...
