"Dünyada her iyilik unutulur, unutulmaz ya unutulur diyelim, hiçbir zaman, hiçbir insanın unutamayacağı bir güzellik var, o da bir insanın bir insandan gördüğü yürekten bir sevgidir."
(Yaşar Kemal)
Umutsuzluktan umudu yaratandır, yüreği pas tutmamıştır Yaşar Kemâl'in.
Hep mazlumun yanında saf tutmuş
“Yer Yaşar Gök Kemâl’’dir o!
“Türkiye’nin Çağdaş Homeros’’dur o…
En büyük mutluluğuydu;
“Her kültürün renginin, kokusunun olduğu
onbinlerce çiçekli bir kültür bahçesine benzeyen
barışçıl /evrensel bir yazar olmak…”
İlk romanı ve en ünlü yapıtı akıcı ve yaşayan Türkçe ile yazdığı
“İnce Memed”; ülkemiz ve Dünya yazınının da kıymetlisidir…
***
Türkiye Yazarlar Sendikası (TYS) kurucusuydu.
Umutsuzluğa pes etmemiş politika da yaptıydı TİP’te.
İç barış sorununda da hep öndeydi Usta…
Kısacası; zindan dahil ağır bedeller ödemiş, bir ömür
“Barış, insan hakları, özgürlükler ve İleri değil
Tam Demokrasi için savaşım veren toplum vicdanı” apoletli koca çınardı…
Tam 10 yıl önce bugün yitirmiştik bilgeyi.
Cenazesinde her dünya görüşünden kişiler vardı.
“İnsan evrende bedeni kadar değil, yüreği kadar yer kaplar” sözüne uygun!.
***
Mustafa Kemâl hakkındaki görüşleri de nettir!:
“Paşa’nın yaptığı çok büyük iştir, bir millet yaratmak.
Bir ulus yarattı”
“Türk Tarih Kurumu’nu kurdu. Dil Kurumu’nu kurdu,
kendi parasıyla kurdu.
Yeni bir dil yaratıldı Türkiye’de,
zenginleştirildi dil, o günden bugüne bizim dil fakirleşmedi.
Allah bin razı olsun o adamlardan,
Mustafa Kemâl’lerden, İsmet Paşa’lardan,
Hasan Ali Yücel, Sabahattin Eyüboğlu’ndan,
bunlar bize büyük olanaklar getirdiler.
Ve nasıl güçlüklerle kurdu Atatürk?
Dünyadaki bütün Türkologları toplayıp,
dünyadaki bütün din âlimlerini,
bilim adamlarını toplayıp, neler çekti.”
***
Uzun yıllar röportajlarıyla emek verdiği
Cumhuriyet’in “Olaylar ve Görüşler” köşesinden
bir alıntı;
“Yaşar Kemâl’in 2009’da yayımlanan;
‘Binbir Çiçekli Bahçe’
adlı kitabında ‘Zilli Kurt’ başlıklı,
Türkiye’de yazar ve aydın olmanın zorluklarını,
tehlikelerini o kadar güzel anlatan bir yazı azdır.
Çukurova’da köylüler koyun sürülerine saldıran kurtları öldürmeyip
canlı yakalarlar, sonra boyunlarına bir çan asarlarmış.
Artık kurt, çan yüzünden kendisi için av olacak
hiçbir canlıya yanaşamaz, açlıktan kıvrana kıvrana ölürmüş.
Bu yazı, Türkiye’de Cumhuriyetten sonra uzun yıllar bir yazarın,
bir aydının ‘solculuk’, ‘komünistlik’le suçlanmasının
ne kadar tehlikeli olduğunun, ne resmi ne de özel bir kurumda
iş bulabilmesi, bu yoldan açlığa mahkûm edilmesiyle
bir zilli kurt yapıldığının metaforik hikâyesidir.”
****
"Benim kitaplarımı okuyan katil olamasın, savaş düşmanı olsun. Yaşam umutsuzluktan umut üretmektir. İnsan umutsuzluktan umut üreterek bugüne kadar gelmiştir.
O iyi insanlar, o güzel atlara bindiler,
çekip gittiler." derdi...
Tükenmez kalemiyle "bu toprakların ve vicdanın sesi" olan "Çukurova’nın İnce Memed'’i, edebiyatımızın çınarı Yaşar Kemal’e saygı ve özlemle.
İyi ki geçtin bu dünyadan "Yer Yaşar Gök Kemal"...
