Öğrencilerin o fotoğrafını gördüğümde, ilk tepkim “Bunların yatacak yerleri yok” oldu... Aaa baktım ki doğru tespit. Yurt bulamadıkları için, barınamadıkları için parkta yatıyorlar. Sonunda iş barınamama sorununa kadar geldi...
Tabii bu durumun bir öncesi var.
Önce olmadık yerlere üniversiteler açıldı. Sonra anlaşıldı ki bu okullara öğretim elemanı, hoca da lazım. Apar topar eksiklikler giderildi. Ya da kısmen giderildi. Eğitim kalitesi de aynı hızla aşağıya indi. Okula kayıt yaptıran öğrenciler durup dururken yatacak yer de istediler. Bereket araya pandemi girdi, öyle olunca herkes tıpış tıpış evinin yolunu tuttu da sorun kendiliğinden çözülmüş oldu.
Sonra bakıldı ki dünyada bizden başka eğitime ara veren ülke yok. Bu yıl yeniden okullara dönüldü. Ama yine bir sorun vardı. Ögrenci sayısı artmış, yurt sayısı sabit kalmıştı. Hatta bazı yurtlar karantinada kalan hastalara tahsis edilmişti.
İnanmazsınız bir sorun daha çıkmıştı. Ev kiraları bir yılda iki misline fırlamıştı. Yurt yok, kira iki kat artmış ve okullarda açılmıştı.
Çok öğrenci sokakta kaldı. Bu mecaz anlamda değil, gerçekten sokakta kaldı. Buca'daki Hasan Ağa Parkı'nda durumu protesto eden öğrencilerin belirttiğine göre yurt kayıtlarında 20 bininci yedek var.... Yani ondokuzbin dokuzyüz doksandokuz öğrenci gelmezse sıra o arkadaşa gelecek. Ne var bunda biraz beklesin diyebilirsiniz. Bence de beklesin. İddia ediyorum emekli olmadan kesin yer bulur. Biraz sabır...
Hakkını yemeyelim İzmir Valiliği'nin en azından sorunu biraz olsun azaltacak bir çabası var. Kamu binalarını öğrencilere açmak isitiyorlar, otel ücretlerini ödemek istiyorlar. En azından geçici bir çözüm için çaba içindeler...
Ama...
İşte en önemli kısım da bu. Okul açmak başka, eğitim ortamı sunmak başka. Biz ilkini başarmışız. Ama ikincisinde çok ama çok sorun var.
İzmir'de okul sayısı öğrenci sayısı belli. Yurt potansiyeli de belli. Önceden bir tedbir alınamaz mıydı? Bu sorunun cevabını hepimiz, herkes biliyor...
Öğrenci milletine sesleniyorum; havalar güzelken parkların kıymetini bilin...
